Przejdź do głównej zawartości

#o15. Bal i zmiana adresu bloga

Bal jak bal. Na początku było normalnie, ale trochę nudno. Gdy pewien chłopak o imieniu O. (skrót) "zabronił" mi tańczyć, miałam ochotę trzepnąć go w twarz. No cóż, ja mam godność i po prostu poszłam po aparat do sali. Tymczasem moje przyjaciółki myślały, że płaczę i wszystko powiedziały wychowawczyni. No gdzież, tylko brakowało mi płakania na oczach większości rodziców. Ten chłopak przeprosił mnie, nie wiem czy z przymusu, czy naprawdę było mu smutno.
Później dalej było nudno, ludzie siedzący na scenie urządzili sobie koncert (O. i P.). Kociara od razu zaczęła pytać: czy ona jest na koncercie, czy na zwykłej dyskotece. Nie potrafiłyśmy jej odpowiedzieć. Wezwaliśmy wychowawczynię i wszystko było ok. Zdjęto ze sceny D., N., P. i inne osoby, które nie były DJ-ami.
Później, za sprawą mojej szalonej koleżanki dyskoteka bardzo się rozkręciła. Ja także tańczyłam z chłopakami i bawiłam się jak nigdy w życiu ^^. Najgorsza dyskoteka przemieniła się w najlepszą, i to za sprawa szalonej.
I ja okazałam się taka ludzka - zrobiła mi się dziura w rajstopkach xD.
Później... dyskoteka się skończyła. WSZYSCY BYLI SMUTNI, JA TEŻ. TO BYŁA NAJLEPSZA DYSKOTEKA W MOIM ŻYCIU, NIGDY NAWET O TAKIEJ NIE ŚNIŁAM.
I WCZORAJ (bo wczoraj był bal) UŚWIADOMIŁAM SOBIE, ŻE JEDNAK CIĘŻKO BĘDZIE SIĘ ROZSTAĆ Z MOJĄ ZNIENAWIDZONĄ, ALE UKOCHANĄ KLASĄ. BO WCZORAJ POCZULIŚMY, ŻE JESTEŚMY ZE SOBĄ ZŻYCI.
W końcu to wspólne 6 lat...
Później (w domu) się rozpłakałam. Nienawidzę tej klasy, ale czuję, że będziemy za sobą tęsknić...
Dobrze, że idę do tego gimnazjum, gdzie kilka osób z mojej klasy. Nie będę sama, to jest jakieś pocieszenie.
A nie wiedziałam, że tak będę tęskniła za moją klasą, której szczerze nie znosiłam.

***

Co jeszcze wniósł ten bal?
To, że zobaczyliśmy naszą klasę z innej perspektywy.
To, że chłopcy swobodnie zapraszali dziewczyny do tańca.
To, że dziewczyny swobodnie zapraszały chłopaków do tańca.
To, że równoległa klasa okazała się być sztywniakami.
To, że bardzo ładnie tańczymy.
To, że N. stała się domniemaną "królową" szkoły *ironia*.
To, że wszyscy zasługują na szacunek.
To, że każdy może przełamać lody.
To, że świetnie wyglądałyśmy w sukienkach ^^.
To, że lubimy tańczyć bez butów.
To, że nasze mamy tez lubią tańczyć xD.
To, że okazaliśmy się zżyci...

***

I ja tak będę pisała i pisała... no, cóż. ^-^

***

No, to cześć! Muszę iść, mimo tego, że notka wyszła krótka... xD. Bye, Nieidealna ;3.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

#2

Życie staje się niesamowicie trudne, kiedy z dnia na dzień tracisz oparcie we wszystkich i postanawiasz uciec. Ot tak, pozostawiasz całe swoje życie za sobą i uciekasz. Od odpowiedzialności, obowiązków, całej przeszłości. Jedynym, co na ciebie czeka, jest przyszłość pełna blasku.

#o51. Kamila

Hej :3. W końcu postanowiłam wrócić do tego bloga. Na razie zawiesiłam opowiadanie, jednak na pewno kiedyś do niego wrócę ^^. A teraz mój kolejny słaby wytwór bez tytułu. Tak, wiem, że jest krótki. Dziewczyna przebudziła się i wyjrzała przez okno. Mimo tego, że jej okno znajdowało się na pierwszym piętrze, na trawie zobaczyła poranne kropelki rosy. Dzień zaczynał się wprost fantastycznie. Szkoda tylko, że był to poniedziałek i znów zaczynał się kolejny tydzień szkoły. - Ach... - westchnęła cicho i zaczęła wpatrywać się w ogród wypełniony pięknymi kwiatami. Z zamyślenia wyrwało ją pukanie do drzwi pokoju. - Tyśka, otwieraj! Za pół godziny musisz wyjść do szkoły! - usłyszała stanowczy głos matki, która najwyraźniej była czymś bardzo zdenerwowana. Nastolatka zdusiła w sobie jęknięcie i wolno skierowała się w stronę szafy. ***** - Dzień dobry, nazywam się Elżbieta Zawadzka i będę uczyła was fizyki. Wiem, że to może trochę nieodpowiednie, zmieniać nauczycielkę w trze

#o43. "Cambio dolor..."

Witajcie! :) Mam nadzieję, że szablon jest ładny. Napisałam kolejny rozdział, który jest dość długi. Miałam dość dużo weny i zapisałam swoje pomysły ^^. A, i jeszcze jedno. Dziękuję Wam za 1,600 wyświetleń na blogu. To dla mnie naprawdę dużo. No dobrze, to rozdział 8. ~*~ - Faragondo, ale dlaczego musimy ją odnaleźć? Co się stało? - zapytała Flora. - Jak wiecie, zniknęła, a musimy powiedzieć jej coś bardzo ważnego. To znaczy, ja i jej mama. To naprawdę pilne! - A... czy to dotyczy nas, czy tylko Stelli? - powiedziała Tecna, bawiąc się kosmykiem włosów. Nie interesowała jej ta cała sytuacja. Chciała tylko zdobyć Magicalix, zresztą tak jak pozostałe czarodziejki oprócz Flory. - To dotyczy tylko Stelli i jej koleżanki. Wyruszajcie na Ziemię. - odparła Faragonda i zanim Winx się spostrzegły, były już w Gardenii. - Ale zrobiła się chamska, nie dała się nam odpowiednio ubrać! - odezwała się bezczelnie Aisha. - Aisha! Dlaczego się tak odzywasz?! Wcześnie