Przejdź do głównej zawartości

#o13. Powrót ;)

Tak, powracam do starego bloga. Do tego pierwszego. Dlaczego? Muszę się gdzieś wyżalić, a nie zawsze jest czas i miejsce na pisanie w pamiętniku.

***

Mam na imię ----. Tak, może nie ma takiego polskiego imienia, co? Ale to skrót od mojego prawdziwego, którego nie lubię. Takie oklepane i w ogóle.

***

Nie wiem, czy wyjdzie mi długa notka. Jakaś wyjdzie, prawda?

***

(znowu wygasła sygnatura)
(c) Sayuri

***

Hmm, pewnie wszyscy się zastanawiają, dlaczego wróciłam akurat do tego bloga, z którym wiąże się tyle wspomnień, tych dobrych i, niestety, tych złych. Ja też nie umiem wyjaśnić, ponieważ takie osoby jak witchfan źle mi się kojarzą. Bardzo źle. Zresztą, co tu pisać? O tym blogu kiedyś wiedziało za dużo osób. Mówiłam go wszystkim i praktycznie wszyscy o nim wiedzieli. A teraz tak nie chcę. Niech się dzieje co chce, i tak adresu nie wydam takim... no... niesprzymierzonym osobom...? W tym znaczeniu, że nie osobom z realu. Niee.

***

Nie wiem, co robić. Same nudy. Następnym razem muszę coś fajnego załatwić, by notka była dłuższa.

***

O! Mogę opisać Dzień Dziecka!
Wstałam rano, tak normalnie jak każdej niedzieli. Od razu poszłam do mamy spytać się o żelki (;P), które obiecała mi mama. Czekam, czekam, czekam, czekam. W końcu mam te żelki. Otworzyłam paczkę i jem, jem. Wsunęłam pół paczuszki (paczuszka - 200 g), a czułam, jakbym zjadła całą. Dobrze, że całej nie zjadłam, rozbolałby mnie brzuch. I to było moje śniadanie :PPPP. Włączyłam Internet, chwilę pogadałam i wyłączyłam, bo miałam iść na plac na ten Dzień Dziecka. Zjadłam watę cukrową, lody, cukierki, później kukurydzę... Nie wiem, jak to wszystko w siebie wcisnęłam. W domy popcorn. Pewnie przytyję :///.
Włączyłam znów Internet i tak się zapisałam, że zapomniałam o żelkach. Mam mówiła, że to dobrze, ale czy ja wiem? Może to dobrze ;).

***

Muszę kończyć. Pa ;*.

PS Wiecie, że dziś jest Dzień Mleka?

_
01.2017: Szkoda, że leciałam z takim hejtem na Kubę, bo - nie oszukujmy się - nikt z nas w internecie nie zachowuje się do końca w porządku. Fakt, to, co zrobił, było nieuczciwe, ale ta cała nagonka była niepotrzebna.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

#2

Życie staje się niesamowicie trudne, kiedy z dnia na dzień tracisz oparcie we wszystkich i postanawiasz uciec. Ot tak, pozostawiasz całe swoje życie za sobą i uciekasz. Od odpowiedzialności, obowiązków, całej przeszłości. Jedynym, co na ciebie czeka, jest przyszłość pełna blasku.

#o43. "Cambio dolor..."

Witajcie! :) Mam nadzieję, że szablon jest ładny. Napisałam kolejny rozdział, który jest dość długi. Miałam dość dużo weny i zapisałam swoje pomysły ^^. A, i jeszcze jedno. Dziękuję Wam za 1,600 wyświetleń na blogu. To dla mnie naprawdę dużo. No dobrze, to rozdział 8. ~*~ - Faragondo, ale dlaczego musimy ją odnaleźć? Co się stało? - zapytała Flora. - Jak wiecie, zniknęła, a musimy powiedzieć jej coś bardzo ważnego. To znaczy, ja i jej mama. To naprawdę pilne! - A... czy to dotyczy nas, czy tylko Stelli? - powiedziała Tecna, bawiąc się kosmykiem włosów. Nie interesowała jej ta cała sytuacja. Chciała tylko zdobyć Magicalix, zresztą tak jak pozostałe czarodziejki oprócz Flory. - To dotyczy tylko Stelli i jej koleżanki. Wyruszajcie na Ziemię. - odparła Faragonda i zanim Winx się spostrzegły, były już w Gardenii. - Ale zrobiła się chamska, nie dała się nam odpowiednio ubrać! - odezwała się bezczelnie Aisha. - Aisha! Dlaczego się tak odzywasz?! Wcześnie

#o51. Kamila

Hej :3. W końcu postanowiłam wrócić do tego bloga. Na razie zawiesiłam opowiadanie, jednak na pewno kiedyś do niego wrócę ^^. A teraz mój kolejny słaby wytwór bez tytułu. Tak, wiem, że jest krótki. Dziewczyna przebudziła się i wyjrzała przez okno. Mimo tego, że jej okno znajdowało się na pierwszym piętrze, na trawie zobaczyła poranne kropelki rosy. Dzień zaczynał się wprost fantastycznie. Szkoda tylko, że był to poniedziałek i znów zaczynał się kolejny tydzień szkoły. - Ach... - westchnęła cicho i zaczęła wpatrywać się w ogród wypełniony pięknymi kwiatami. Z zamyślenia wyrwało ją pukanie do drzwi pokoju. - Tyśka, otwieraj! Za pół godziny musisz wyjść do szkoły! - usłyszała stanowczy głos matki, która najwyraźniej była czymś bardzo zdenerwowana. Nastolatka zdusiła w sobie jęknięcie i wolno skierowała się w stronę szafy. ***** - Dzień dobry, nazywam się Elżbieta Zawadzka i będę uczyła was fizyki. Wiem, że to może trochę nieodpowiednie, zmieniać nauczycielkę w trze