Przejdź do głównej zawartości

#o24. Niby nic, a jednak coś.

Idę sobie do szkoły, docieram - nawet nie spóźniona ^^. Pogodziłam się z moją przyjaciółką i niby wszystko jest dobrze - a tu dowiaduję się, że Violetta (fanka Violetty, prawdziwego imienia nie podam) zorganizowała imprezę, która miała się odbyć dzisiaj. Byłam bardzo zdziwiona, bo nic nie wiedziałam. Niedługo później od pobocznych źródeł dowiedziałam się, że nie zaprosiła mnie, bo "nie umiem się bawić i lubię słabe piosenki". Ekhem. Bardzo ciekawe. Najbardziej przykro było mi z tego powodu, że rozmawiała o tym przed moim nosem. Nie wiem, co kombinuje. Chyba jest o coś zazdrosna. Nie wiem, dlaczego. Że uczę się niemal najlepiej w klasie? Że wszyscy nauczyciele mnie lubią z powodu dobrych ocen (i tak bardzo się mnie nie czepiają)? A może podobam się jakiemuś chłopakowi, którego ona bardzo lubi? Najgorsze jest to, że nie wiem.


***

Na dzisiaj tyle, cześć. Nie mam ochoty na pisanie.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

#1

Czarodziejka Słońca i Księżyca powoli zaczęła się przebudzać. Kiedy już podniosła się i usiadła na łóżku spojrzała w okno. Pogoda wskazywała na to, że dzisiaj będzie nieprzyjemnie. Można było powiedzieć, że zanosiło się na burzę. Westchnęła. Źle znosiła tę pogodę jako księżniczka Solarii przyzwyczajona do upałów. Zaczęła przypominać sobie sen, w którym nawiedziła ją tajemnicza postać. Nie miała pojęcia, kto to może być - być może wróżka, a może jasnowidz. "Szczęście okaże się domkiem z kart, a w Twoim sercu wypali się ostatnia iskierka nadziei". OSTATNIA. ISKIERKA. NADZIEI. Czarodziejce zachciało się śmiać, w końcu miała wręcz idealne życie. Rodzice, którzy znów postanowili się ze sobą zejść, przystojnego i kochającego chłopaka oraz wspaniałe przyjaciółki. "To był jedynie zły sen, o którym powinnam zapomnieć", uznała i sięgnęła po swój notes, w którym zapisała sobie przemyślenia, tak jak to zawsze robiła. Ot tak, gdyby nagle tego wszystkiego zapom...

#2

Życie staje się niesamowicie trudne, kiedy z dnia na dzień tracisz oparcie we wszystkich i postanawiasz uciec. Ot tak, pozostawiasz całe swoje życie za sobą i uciekasz. Od odpowiedzialności, obowiązków, całej przeszłości. Jedynym, co na ciebie czeka, jest przyszłość pełna blasku.

~ Zawieszenie ~

Nie, to nie jest żart na Prima Aprilis. Trochę zastanawiałam się nad tą decyzją i postanowiłam, że, tak jak napisałam, zawieszam bloga na czas nieokreślony . Powodem nie jest brak internetu, którego mam ostatnio wystarczająco dużo, albo za dużo nauki. Pierwsza rzecz to sprawy osobiste, które muszę uporządkować. Druga - nikt nie wchodzi, nie komentuje, nie ocenia. Nie kończę jednak działalności bloga - może kiedyś wrócę ;). Do zobaczenia.